Στη ζωή και στα γεγονότα υπάρχουν οι σταθερές και οι μεταβλητές συνθήκες. Επομένως δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι διαφορετικό με τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Από τα εφηβικά χρόνια άκουγα για σχεδιασμούς και προοπτικές της ΔΕΘ. Στα ώριμά μου πλέον χρόνια με καταπλακώνουν συναισθήματα λύπης και απογοήτευσης. Πώς καταφέραμε δεκαετίες να αγνοούμε σταθερές παραμέτρους για τη ΔΕΘ και γιατί όχι να συζητήσουμε για τις μεταβλητές. Θέλω να θυμίσω την πραγματικότητα των δεδομένων διαχρονικά.

Αναφερόμενος σε προηγούμενη παρέμβασή μου, για την διαστροφή της ιδεολογίας της παράταξης από τα επαναλαμβανόμενα επιδόματα, προκλήθηκε μια επιθυμητή συζήτηση. Επιθυμώ να καταθέσω θεμελιώδεις παραμέτρους του πολιτεύματος και της Λαϊκής ιδεολογίας. Κατά τον Αντισθένη, «αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις».

Άρθρο του πρώην υφυπουργού, Κωνσταντίνου Κιλτίδη, για την ανάγκη επαναφοράς του 13ου μισθού στο δημόσιο και της 13ης σύνταξης, αλλά και την εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος

Διολίσθησε στο επίπεδο της αδέξιας δεξιάς ως παράταξη στο παρελθόν, που ξέχασε θυσίες και το αξιακό σύστημα αρχών και αξιών της. Αν για την Αριστερά, διακήρυξαν οι σώφρονες αναθεωρητές της, ότι «ευτυχώς που δεν νικήσαμε σύντροφοι», για τη Δεξιά ταιριάζει το «δυστυχώς προδοθήκαμε». Οι νικημένοι έγιναν νικητές και οι νικητές εγκληματίες.

Ο ελληνισμός αναζήτησε στη φύση και στον άνθρωπο το «είναι» του. Με γλώσσα κυριολεξίας αποτύπωσε τις έννοιες. Μέγιστοι επιστήμονες και φιλόσοφοι έθεσαν τις βάσεις και με αποδείξεις και νοήματα δημιούργησαν τις προϋποθέσεις του συγκλονιστικού αποτυπώματος ενός ανεπανάληπτου πολιτισμού. Από ότι παράλληλα και στην συνέχεια προσετέθη, ξεχωρίζει η χριστιανική μετάγγιση βαθύτερων αρχών και αξιών του ανθρώπου.

Η χώρα το 2010 περιέπεσε σε κρίση. Δεν ήταν οικονομική, όπως καταγράφηκε από ΕΕ και ΔΝΤ. Ήταν κρίση θεσμική και ως τέτοια θα καταπλακώνει την Πατρίδα.